Technika low-key
Low key (ang. niska tonacja) – technika wykonywania fotografii polegająca na dobraniu odpowiednich tematów o przewadze nasyconych, ciemnych tonów. W tej technice skala zaczernień pozytywu ogranicza się do odcieni szarości i głębokiej czerni. Do wywoływania zdjęć używa się papieru twardego (lub ekstra twardego) i błyszczącego.
Technikę tę stosuje się przede wszystkim wobec fotografii przedmiotów ciemnych, np. osób ciemnej karnacji, zwierząt o czarnym futrze lub przy zamiarach ukazania posępnego nastroju. Przy jej użyciu mogą jednak być obrazowane również krajobrazy i architektura. Ważnym w tej technice jest dobranie oświetlenia i czasu ekspozycji, tak by naświetlenie było nieznaczne, a mimo to wystarczające, by czarne elementy przedmiotu spowodowały wystarczające naświetlenie negatywu.
Często można się spotkać (nawet w literaturze) z błędnym tłumaczeniem nazwy: „niski klucz”, które jest wynikiem niechlujnego przełożenia terminu "key", bez uwzględnienia jego różnych znaczeń i kontekstu.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Fototechnika, Gerhard Beulig, Anna Jankowska (tłum.), Gerhard Teicher (red.), Warszawa: WNT, 1982, ISBN 83-204-0176-3, OCLC 749280606.
- A. Kotecki, Pracownia fotograficzna 1, WSiP, Warszawa, 1978, ISBN 83-02-02933-5